Strzelectwo terenowe jest dość rozległym terminem, który mieści w sobie kilka konkurencji sportowych, wchodzących w skład strzelectwa pneumatycznego. Całość oczywiście rozgrywa się na świeżym powietrzu.
Field Target (FT)
Podstawowa, a zarazem najstarsza z konkurencji rozgrywanych w terenie to Field Target. Opiera się na strzelaniu do ceków o określonej wielkości, od 15 do 4 mm, na dystansie między 9, a 50 metrów. Zawodnik oddaje strzały z wyznaczonego miejsca. Najczęściej może to zrobić w dowolnej postawie, jednak w przypadku niektórych stanowisk obowiązuje postawa wymuszona.
Nie można korzystać z naturalnych elementów terenu. Zawodnicy mogą stosować podkładki pod ciało, jeśli nie będą one wyższe niż 10-12,5 cm. Nie można stosować wskaźników laserowych czy dalmierzy. Dozwolone jest użycie dowolnego karabinu pneumatycznego wyposażonego w klasyczny celownik optyczny.
Hunter Field Target (HTF)
Ta konkurencja ma swoją formą przypominać polowanie. Z tego względu zawodnik podczas strzelania może przyjmować dowolne postawy strzeleckie, z wykluczeniem siedzącej. Dozwolone jest wykorzystywanie udogodnień terenowych w obrębie stanowiska. Celami są figurki z zaznaczonymi strefami trafień, od 15 do 45 mm, znajdujące się na dystansie między 7,5, a 41 metrów.
Sporting Field Target (SFT lub siedzące HFT)
Zasady tej konkurencji stanowią połączenie przepisów obowiązujących w konkurencjach FT oraz HFT. Zawodnicy mogą przyjmować postawy strzeleckie zgodnie z zasadami FT, nie mogą używać urządzeń do określania odległości. Zawodnik musi ocenić dystans gołym okiem, jednak przed oddaniem pierwszego strzału może dokonać korekty ustawień celownika. Zaletą tej konkurencji jest fakt, że nie wymaga użycia specjalistycznego sprzętu, a zwłaszcza celownika.
Night Hunter Field Target (nocne HFT)
Ta konkurencja w bardzo dużym stopniu przypomina HFT, z tą różnicą, że rozgrywa się po zapadnięciu zmroku. Zawodnicy mogą korzystać z różnego rodzaju źródeł sztucznego światła. Mogą to być zarówno zwyczajne latarki, jak i innego typu urządzenia, jednak musi być ono związane z karabinem albo strzelcem przez cały czas, czyli w trakcie strzelania, czekania na swoją kolej oraz przemieszczania się między stanowiskami.